دلم آشفـته شد از غـربتِ سرشارِ بقـیع            باز هم ساکت و سرد است شبِ تارِ بقیع

گرچه بی شمع و چراغ است و ندارد خادم            شک ندارم که خـدا هست نگهدارِ بقیع

زائر قـبرِ حسن چـند کـبوتر شده است            دل من سوخـته از این غـمِ بسـیارِ بقیع

غرق در خاک شده قبرِ علی بن حسین            بی حرم مانده چرا حضرت تبدارِ بقیع

بانیِ علم، نبـیـنم شده بی صحن و سرا            او که نامـیده شده صاحبِ اسـرارِ بقیع

نیست این مغـلطه در شأنِ امامِ صادق            پـیـرمـردِ عـلـوی، سیـد و سـالارِ بقـیع

دور تا دور چه زنجـیـر کـشیـدند ولی؛            هـیـچ محـدود نشد بـرکت و آثـارِ بقـیع

غرق در اشک، شب جمعه به امّید ظهور            می‌نـشـیـنم نگـران گـوشـۀ دیـوارِ بقیع